بخشی از پیشگفتار کتاب "نوحه دارکوب" فردوس اعظم

بخشی از پیشگفتار کتاب "نوحهٔ دارکوب" #فردوس_اعظم به قلم نویسنده سرشناس تاجیکستان استاد #عبدالقادر_رستم: 

"...سبک نگارش نویسنده تاجیک سبک جدید است؛ او از ادبیات نوین غربی و شرقی بهره گرفته، آن را آموخته، به هم آمیخته، با شگردهای نوین ادبی داستان های خویش را خلق کرده است. چنانچه، داستان کوتاه #سفر با شگرد کاملاً مدرن تألیف شده است. راوی این داستان #گلوله ی تفنگ است که توسط آن شخصیت دیگر داستان، شاعر کُشته می‌شود. 
 نویسنده از زبان این وسیله کُشتار، گلوله که لحنش الم‌انگیز و تأسّفبرانگیز است،  اندیشه‌هایی ابراز می‌دارد که نوع دوستانه و اُمانیستی هستند؛ و همین تناقض میان وسیله دهشت‌انگیز کُشتار و اندیشه‌های اُمانیستی (هومانیسم- انسانگرایی) یکی از واسطه‌های جذابیت داستان شده است که تا آخر خواننده را به خود جلب می‌کند. و همین تناقض (پارادوکس) نه تنها در این داستان،  بلکه در دیگر داستان های کوتاه مجموعه نیز که به گونه‌های مختلف دیده می‌شود، از مهمترین و برجسته‌ترین عناصر داستان آفرینی نویسنده است. 

در داستان #رقص_کبوتر تناقض در میان اندیشه تماشاچیان کاباره و زندگی بیرون از صحنه ی #آنای_رقاصه است. در نیمه اوّل داستان تماشاچیان کاباره را می‌بینیم که مفتون و مجذوب زیبایی تحریک کننده و رقص دلربا و شورانگیز رقّاصه هستند و در قسمت دوّم حکایت سرگذشت و سرنوشت بدبختانه این رقّاصه را که مجبور است، برای تأمین زندگی خود و دخترش سخنان فحش را تحمل بکند و در صحنه کاباره برقصد. همین گونه تناقض و اختلاف ها را در میان اهداف افشین و پدرش  (#نوحه_ی_دارکوب)، شخصیت های #افسانه_گنجشک_ها و #جدایی نیز می‌بینیم.  

    نتیجه هایی که نویسنده و توسط آن خوانندگانش از خواندن داستان های او حاصل می‌کنند، اندیشه‌های اخلاقی، اجتماعی و فلسفی است، که در گستره جغرافیایی ملّی و قومی محدود نمی‌شوند، بلکه برای تمامی جامعه‌های جهانی خاص هستند و این هم نقطه‌ای پیوند دیگری هست که داستان های فردوس اعظم را با حکایات ادب کلاسیکی فارسی گره می‌زند. بیهوده نیست، چنانکه از نام هم شخصیت‌ها پیداست، رویدادهای برخی از این داستان ها در کشورهای اروپایی صورت می‌گیرند و مکان رویداد چندی دیگر اصلاً مشخّص نیست؛ این امر هم از عمومی‌شهری بودن پیام های نویسنده گواهی می‌دهند. "

کتاب: #نوحه_ی_دارکوب
نویسنده: #فردوس_اعظم
انتشارات: #آرون 
سال نشر: ۱۳۹۸

Бахше аз пешгуфтори китоби "Навҳаи доркӯб"-и #Фирдавси_Аъзам, ба қалами нависандаи саршиноси Тоҷикистон устод #Абдуқодири_Рустам

"...Сабки нигориши нависандаи тоҷик сабки ҷадид аст; ӯ аз адабиёти навини ғарбию шарқӣ баҳра гирифта, онро омӯхта, ба ҳам омехта, бо шигирдҳои навини адабӣ достонҳои хешро халқ карда аст. Чунончи, достони кӯтоҳи #Сафар бо шигирди комилан мудерн таълиф шудааст. Ровии ин достон гулӯлаи туфанг аст, ки тавассути он шахсияти дигари достон – шоир кушта мешавад. Нависанда аз забони ин василаи куштор-гулӯла ки лаҳнаш аламангезу таассуфбарангез аст, андешаҳое иброз медорад, ки навъдӯстона ва умонистӣ (гуманизм-инсонгароӣ) ҳастанд; ва ҳамин таноқузи миёни василаи даҳшатангези куштор ва андешаҳои умонистӣ яке аз воситаҳои ҷаззобияти достон шудааст, ки то охир хонандаро ба худ ҷалб мекунад. Ва ҳамин таноқуз (породукс) на танҳо дар ин достон, балки дар дигар достонҳои кӯтоҳи маҷмуа низ, ки ба гунаҳои мухталиф дида мешавад, аз муҳимтарин ва барҷастатарин аносири достонофаринии нависанда аст. Дар достони #Рақси_кабӯтар таноқуз дар миёни андешаи тамошоиёни кобора ва зиндагии берун аз саҳнаи Онои раққоса аст. Дар нимаи аввали достон тамошоиёни кобораро мебинем, ки мафтуну маҷзуби зебоии таҳриккунанда ва рақси дилрубою шӯрангези раққоса ҳастанд ва дар қисмати дувум ҳикояти сагузашт ва сарнавишти бадбахтонаи ин раққосаро, ки маҷбур аст, барои таъмини зиндагии худ ва духтараш суханони фуҳшро таҳаммул бикунад ва дар саҳнаи кобора бирақсад. Ҳамин гуна таноқуз ва ихтилофҳоро дар миёни аҳдофи Афшин ва падараш (#Навҳаи_доркӯб), шахсиятҳои #Афсонаи_гунҷишкҳо  ва #Ҷудоӣ низ мебинем. 
Натиҷаҳое, ки нависанда ва ба тавассути он хонандагонаш аз хондани достонҳои ӯ ҳосил мекунанд, андешаҳои ахлоқӣ, иҷтимоӣ ва фалсафӣ аст, ки дар густараи ҷуғрофиёии миллӣ ва қавмӣ маҳдуд намешаванд, балки барои тамомии ҷомеъаҳои ҷаҳонӣ хос ҳастанд  ва ин ҳам нуқтае пайванди дигаре ҳаст, ки достонҳои Фирдавси Аъзамро бо ҳикоёти адаби клоссикии форсӣ гиреҳ мезанад. Беҳуда нест, чукнонки аз номи ҳам шахсияҳо пайдост, руйдодҳои бархе аз ин достонҳо дар кишварҳои урупоӣ сурат мегиранд ва макони рӯйдоди чанде дигар аслан мушаххас нест; ин амр ҳам аз умумибашарӣ будани паёмҳои нависанда гувоҳӣ медиҳанд."...

Китоб:            #Навҳаи_доркӯб
Нависанда:  #Фирдавси_Аъзам
Интишорот:  #Орван
Сол: 16.02.2020